Μέσα στο τρέξιμο των ημερών, μέσα στο ασύδοτο άγχος,
μέσα σε ένα κόσμο που αγνοεί τη λογοτεχνία και η λογοτεχνία αγνοείται επικίνδυνα,
μία ομάδα παιδιών, σε ένα σχολείο,
συναντιέται μια φορά το μήνα για να μοιραστεί τα ίχνη που οδηγούν στη χαρά,
στη σκέψη, στον προβληματισμό, στην πολιτική, στην αναστάτωση,
στην επιλογή, στην απόρριψη, στην απόλαυση…
Να μοιραστεί τη λογοτεχνία… την τέχνη του λόγου
με χίλιους τρόπους, με γλώσσες εκατό.
Και το πετυχαίνουν σε ένα σχολείο…
Σε ένα διάλειμμα, σε μία πλάκα, σε ένα σχέδιο τρανό.
«Βιβλιωρύχοι», το όνομα.
«Λέσχη Ανάγνωσης» το είδος.
«Ζωή» το αποτέλεσμα.
Σ’ ευχαριστούμε Ειρήνη Βοκοτοπούλου γι’ αυτήν την ιδέα,
Σ’ ευχαριστούμε σχολείο που την αγκάλιασες,
Σ’ ευχαριστούμε αγαπημένη μας Ευαγγελία Μυλωνά για τη χαρά που μας προσφέρεις,
Σ’ ευχαριστούμε Δάσκαλε που κάθισες και μόχθησες
και έσπειρες και σάλεψες εκείνη την άκρη του μυαλού
που μπορεί να κάνει τα μικρά, σπουδαία.